Kilkadziesiąt szkiców autorów różnych pokoleń składa się na pierwszy tak rozległy i wielostronny obraz polskiego teatru minionych dwóch dekad. Jest to obraz zbudowany na skrzyżowaniu różnych perspektyw – historycznej, antropologicznej i estetycznej – ukazany jako pole nieustannych negocjacji: z tradycją, z przeszłością, z oczekiwaniami dyktowanymi przez aktualny czas i dane miejsce. Teatr polski uwikłany w dylematy zarówno współczesnej sztuki, jak i polityki staje się odbiciem dynamicznych przemian współczesnego polskiego życia artystycznego i społecznego. Dwadzieścia lat teatru to okres na tyle ciekawy, by pokusić się o napisanie jego historii.