Nowela pozytywistyczna w zwięzły sposób przedstawia historię młodej kobiety, która chcą zarobi na własne utrzymanie zaczyna pracować jako nauczycielka w domu. Gromadzi wokół siebie dzieci miejskiej biedoty, aby uczyć je pisać i czytać. Nieumyślnie popada w kłopoty, gdyż prowadzenie szkoły bez zezwolenia jest nielegalne. Z pomocą śpieszy jej brat- urzędnik, który oddaje ostatnie pieniądze na kaucję, aby siostra nie poszła do więzienia. Kreowana postawa nauczycielki jest godna naśladowania i stanowi dobry przykład kobiecej postawy w literaturze polskiego pozytywizmu. W utworze można również spotkać popularne wówczas hasła emancypacji kobiet. Twórczość Elizy Orzeszkowej (1841-1910) można podzielić na trzy okresy, w których następowały zmiany w jej poglądach społecznych. W 1905 roku była poważną kandydatką do Nagrody Nobla, którą ostatecznie otrzymał Henryk Sienkiewicz. Swoimi dziełami budziła ludzkie sumienia i do końca swoich dni była orędowniczką literatury jako służby społeczeństwu.