Anatomia niepokoju stanowi prawdziwą skarbnicę najróżniejszych form literackich właściwych pisarstwu Chatwina. Zawiera bardzo cenny, autobiograficzny fragment „Zawsze chciałem pojechać do Patagonii”, kilka opowiadań, parę recenzji oraz esejów z pogranicza filozofii i estetyki. Wszystkie wiąże niepowtarzalny styl, a także dobór tematów. Mamy tu więc podróże, opowieści o niezwykłych miejscach i wydarzeniach, a wszystko to podszyte strachem przed skostnieniem. To pisarstwo wynika z niepokoju – tego niepokoju, który zmusza do ciągłego ruchu, a ruch fizyczny, ciągłe podróżowanie, i ruch myśli splatają się, dając niepowtarzalną całość. Najlepsze fragmenty stanowią niemal oddzielne, skończone dzieła z postaciami, które mogą każdego zadziwić. "The New York Times" Bruce Chatwin nie pisze takich sobie książek. Wszystkie naznacza piętnem swego niezwykłego, oryginalnego myślenia. "Newsday" Książki Chatwina są kwintesencją współczesnej literatury podróżniczej. "Harper's Bazaar" Jest to pisarz o rzadkich umiejętnościach (...), a jego zwięzły, precyzyjny, pełen ironii język z pewnością przetrwa próbę czasu. "Chicago Sun-Times"