Poemat heroikomiczny Ignacego Krasickiego (1735–1801) najwybitniejszego poety polskiego Oświecenia, prozaika, encyklopedysty, biskupa warmińskiego i arcybiskupa gnieźnieńskiego. Cięta satyra na przywary duchowieństwa, będąca niby repliką na jego wcześniejsze dzieło, „Monachomachię”.