Ostatnimi czasy zauważyć można niewątpliwe wzrost zainteresowania problematyką arteterapii. Nie brak jej entuzjastów wśród pedagogów, psychologów i innych specjalistów zajmujących się diagnozą, terapią i profilaktyką zaburzeń. Liczne doświadczenia kliniczne przemawiają za potrzebą jej stosowania, jednakże wciąż jeszcze jest niewiele badań naukowych, które przybliżałyby istotę jej fenomenu. Taka sytuacja być może jest spowodowana tym, iż w arteterapii przedmiot badań jest tak skomplikowany, niejednoznaczny, wielowymiarowy, że trudno znaleźć metodę odzwierciedlającą najpełniej badane zjawiska. Problemy z wdrożeniem arteterapii mogą być także związane z tym, że znajduje się niejako "pomiędzy". Między nauką a sztuką, między dyscyplinami medycznymi a humanistycznymi, między pozytywistycznym dążeniem do udowodnienia jej skuteczności a postmodernistyczną zgodą na mnogość interpretacji zjawiska... W niniejszej pracy autorka starała się znaleźć miejsce dla arteterapii wśród innych dyscyplin naukowych. Próbuje także wprowadzić jej elementy do pracy pedagoga, nie będącego arteterapeutą, a posiadającego jedynie ( a może aż?) artystyczną duszę i głębokie przekonanie o potrzebie oddziaływania za pomocą sztuki. W książce zawarła metody i techniki arteterapeutyczne, przedstawiła scenariusze zajęć i omówiła ich strukturę. Wszystko to zostało wzbogacone szczegółowymi opisami przypadków dzieci poddanych przez autorkę oddziaływaniom terapeutycznym.