Skoro współczesne aplikacje tworzy się za pomocą kompilatorów języka wysokiego poziomu, jaki sens ma zajmowanie się zagadnieniem realizacji działań arytmetycznych na poziomie rejestrów procesora? Otóż, programowanie wysokopoziomowe generuje zazwyczaj obszerny, nieoptymalny pod względem szybkości i ilości niezbędnej pamięci kod maszynowy. Poza tym, „odsuwa” programistę od fizycznej warstwy komputera, nie pozwalając na efektywne wykorzystanie jego zasobów. Umiejętność pisania niskopoziomowego, mimo trudności w implementacji działań arytmetycznych, daje możliwość panowania nad kodem oraz tworzenia wydajnych aplikacji. Nie bez znaczenia jest również aspekt poznawczy, wymagany na etapie edukacji specjalisty w dziedzinie informatyki.