Niniejsza publikacja jest efektem czteroletniej pracy z pacjentami z zaburzeniami głosu. Wykorzystanie elementów techniki śpiewu klasycznego z indywidualnym dostosowaniem do możliwości ćwiczącego może stanowić uzupełnienie i urozmaicenie terapii foniatrycznej oraz fizykoterapeutycznej chorych z dysfoniami czynnościowymi i organicznymi. Rehabilitacja chorych z zaburzeniami głosu jest istotną częścią ich leczenia. Wobec zwiększającej się liczby zachorowań wśród wielu grup zawodowych ważna jest optymalizacja metod rehabilitacyjnych. Przeprowadziłam badania nad zastosowaniem elementów śpiewu klasycznego w rehabilitacji 56 kobiet i mężczyzn wieku od 18 do 57 lat ze średnią wieku 35,8 roku, u których wystąpiły zaburzenia głosu na tle czynnościowym i organicznym. Większość z nich pracowała w zawodzie nauczycielskim. Każdy pacjent zrealizował minimum 3 jednogodzinne spotkania. Wykonałam rutynowe badanie narządu głosu i czasu fonacji oraz komputerowe pomiary pola głosowego przed i po zakończeniu terapii. Stwierdziłam istotną statystycznie poprawę wielkości pola głosowego i średniego czasu fonacji. Rodzaj zaburzeń, muzykalność i wiek przy indywidualizacji programu ćwiczeń nie miały wpływu na wyniki rehabilitacji. Wprowadzenie elementów techniki śpiewu klasycznego do rehabilitacji chorych z zaburzeniami głosu może stanowić uzupełnienie terapii foniatrycznej i fizykoterapeutycznej.