Wojciech Bruszewski, prekursor i tytan polskiej sztuki wideo, pod koniec swojego życia poczuł się rozczarowany oddziaływaniem sztuki współczesnej i zwrócił się ku formom literackim. Tuż przed śmiercią, dwa lata po niezwykle entuzjastycznie przyjętym Fotografie, eksperymentatorskim kolażu współczesnych autorowi wydarzeń, napisał Bruszewski Big Dick, monumentalną, wielowątkową powieść aspirującą do pomieszczenia w sobie istoty XX wieku. Głównym bohaterem powieści jest Richard von Hakenkreuz, który na początku XX wieku z niewielkiej miejscowości w Afryce przyjeżdża do Europy i przywozi ze sobą swastykę. Akcja rozgrywa się przez cały XX wiek i w początkach XXI wieku do momentu usunięcia z programu Microsoft Word symbolu nazizmu. Autor powieści określił jej gatunek jako „fikcję dokumentalną”. Mistrz kamuflażu Richard von Hakenkreuz jest postacią drugiego planu w makropolityce XX wieku, spotyka się z możnymi tego świata (prezydentami, generałami, biznesmenami). Pojawia się w bardzo ważnych, rozstrzygających, jak i kompromitujących momentach dziejów ludzkiego globu. Książka zakrojona jest na wielowymiarową, brawurową, niemożliwą opowieść o XX wieku. W realizacji tej niemożliwości pomaga artyście forma utworu. „Fikcja dokumentalna” zawiera 44 kody, które są odsyłaczami do „elektronicznej biblioteki” zawierającej zaszyfrowane pliki audiowizualne oraz fotografie. Specjalnie przygotowana przez artystę strona internetowa staje się integralną częścią powieści. Czytelnik w konkretnych partiach przerywa lekturę tekstu i dzięki znajomości kodu dostaje się do „elektronicznej biblioteki”, gdzie konfrontuje świat przedstawiony w słowach z dowodami audiowizualnymi w Internecie, które stawiają jeszcze więcej znaków zapytania i potęgują poczucie halucynacyjnego porządku świata.