Autor utrzymuje, że głównym impulsem do napisania tej książki był wewnętrzny przymus oddania hołdu siostrze Marii, łączniczce AK, która zginęła w trzecim dniu Powstania, mając 19 lat, i po której istnieniu nie pozostał nawet najmniejszy ślad. Autor na kartach książki pragnął również oddać hołd swojemu bratu Andrzejowi, pseudonim Andrzej Jastrzębski/Jastrzębowski, po którym pozostał jedynie betonowy słupek z ogólną liczbą "27 straconych 13 lutego 1944", wystawiony vis-a-vis gmachu Sądów w Alei Solidarności.