Jest to opowieść o młodej wdowie, która pomimo rozpaczy, powoli odnajduje w sobie radość życia i na nowo uczy się kochać. Mąż Babette - Fritz - zginął nieoczekiwanie w wypadku samochodowym na Bali. Po egzotycznej ceremonii pogrzebowej na wyspie Babette wraca do Niemiec, do samotnej szarej codzienności. Jej ulubionym miejscem spacerów staje się pobliski cmentarz, gdzie po pewnym czasie nawiązuje znajomość z Thomasem, anestezjologiem po trudnym rozwodzie. Wdowa zrzuca żałobną czerń, i w prowadzonym przez parę homoseksualistów butiku kupuje tytułową niebieską sukienkę, dzięki której przeistacza się na powrót w atrakcyjną kobietę. Alfred - projektant sukienki - zapewnia, że odmieni ona jej życie. Jakiś czas potem Alfred umiera na raka, a jego partner - Florian - odnajduje Babette. Ból po stracie ukochanych osób zbliża tych dwoje; zamieszkują razem i wspólnie uczą się radzić sobie w nowym życiu, tym bardziej, że związek Babette i Thomasa przechodzi kryzys. Ostateczne ukojenie i widoki na przyszłość Babette i Florian znajdą w Meksyku, dokąd pojadą na obchody Święta Zmarłych. Dorrie, która w 1996 roku sama straciła męża, pisze o tak trudnych sprawach jak śmierć i rozpacz po stracie bliskiej osoby z delikatnością i wyczuciem, bez zbytniego dramatyzowania. Dominuje tu nastrój melancholii zabarwionej humorem, a dodatkowe zalety to obrazowy język, wiele opisów egzotycznych miejsc, barwnych strojów i symbolicznych scen.