Choroby stawów – szczególnie te przewlekłe – są bardzo bolesne. Znacznie pogarszają jakość życia. Ograniczają ruchomość, a to jest dla pacjenta dużym obciążeniem psychicznym. Wielu ludzi docenia wartość swobody ruchów dopiero wtedy, kiedy choroba stawów spowoduje ich ograniczenie. Obciążenie psychiczne, spowodowane dolegliwooeciami stawów, bywa niekiedy tak duże, że po wielu latach choroby niektórzy pacjenci zaczynają nawet myśleć o samobójstwie – wydaje im się, że to jedyny sposób na wyzwolenie się od cierpienia. Medycyna akademicka może pochwalić się dużymi sukcesami w leczeniu zapaleń i zwyrodnień stawów. Silne leki szybko łagodzą ból oraz stany zapalne i już po kilku dniach pacjent odczuwa znaczącą poprawę. Ale ta skuteczność ma wysoką cenę – bowiem farmaceutyki stosowane w leczeniu stawów często wywołują poważne skutki uboczne. Dzieje się tak przede wszystkim wtedy, kiedy trzeba je przyjmować przez dłuższy czas. W dodatku leki te nie leczą przyczyn dolegliwooeci, lecz na ogół jedynie łagodzą ich objawy.