Rzeczy nienasycone, Cud w Esfahanie, Straszne dni Andrzeja Czcibora-Piotrowskiego, Antologia twórczości p. Cezarego K. Kędera oraz Szkice do obrazu batalistycznego Adama Ubertowskiego – jako konkretne realizacje dyskursu erotycznego – posłużyły autorce do ukazania problemu artykulacji erotyzmu. Użycie języka do wyrażenia seksualności prowadzi do paradoksu: nieustanne mówienie o seksie jest zderzane z opowiadaniem o nim w kategoriach tajemnicy. Dzieje się tak, ponieważ dyskurs jest specyficznym narzędziem, dzięki któremu dociera się do seksualnego podmiotu. Takim mianowicie, które odsłaniając erotykę, jednocześnie ją zakrywa. Analizowane przez autorkę utwory potwierdzają również tezę, w świetle której erotyzm staje się dla współczesnych pisarzy punktem wyjścia do rozprawiania na tematy takie, jak: problem inicjacji, outsideryzm, płciowość, kłopoty z opisem intymności doświadczenia, brakiem autentyczności i potrzebą jej artykulacji.