Karlo Sakari Kurko (1899-1989) jako dziewiętnastolatek wstąpił do oddziałów samoobrony, stanowiących trzon "białej armii" walczącej w latach 1918-1919 w obronie rządu, przeciw stacjonującym w Finlandii wojskom rosyjskim i rodzimej "Czerwonej Gwardii". Po zakończeniu wojny domowej w Finlandii, Kurko wraz z innymi ochotnikami udał się do Estonii, gdzie walczył w szeregach armii generała Judenicza. Po klęsce autor przedostał się do Polski i wstąpił w szeregi walczącej u boku Wojska Polskiego, Rosyjskiej Ludowej Armii Ochotniczej, dowodzonej przez gen. Stanisława Bułak-Bałachowicza. Kurko uczestniczył m.in. w bitwie warszawskiej.