Książka Agaty Tuszyńskiej opowiada o przygniatającej bezwzględności choroby i nieoczekiwanych, bez mała cudownych okresach ozdrowienia, o niezmiennym mocnym uczuciu, o żydowskim ślubie, który wzięli pomimo braku perspektyw i o ostatniej wyprawie na narty. I o tym, jak Henryk żegnał się z Ojczyzną, kiedy ryzykując życiem, podjął ostatnią heroiczną podróż do Polski. To kronika bezprzykładnej walki o nadzieję, którą prowadzi dwoje kochających się ludzi. Przyjaciele wspierają ich wówczas, gdy nie godzą się na pesymistyczne diagnozy i wtedy, gdy muszą przyjąć zbliżanie się nieuchronnego.