Książka "Człowiek w przestrzeniach szkoły. Studium antropologiczne" to rezultat namysłu nad kondycją instytucji szkoły z perspektywy zadań edukacji polonistycznej, a zarazem opis dynamicznej relacji między dzieckiem a dorosłym. Tytułowe przestrzenie, w których zachodzą owe związki, mają charakter sensualny, wyznaczany funkcją budynku szkolnego, oraz symboliczny, ujawniający się w tekstach (podręcznik, lektura). Zarysowany w książce szeroki kontekst kulturowy pozwala dojrzeć szczeliny w restrykcyjnych przestrzeniach edukacji. Prześwity wolności nie tworzą się samoczynnie, ale są efektem oporu i buntu młodego człowieka, któremu narzucono kulturową rolę ucznia.