Z artykułu ks. Z. Wanata, Dar życia ludzkiego – cud miłości Bożej czy cud biomedycyny? […] W bieżącym roku minęło 25 lat od publikacji instrukcji Kongregacji Nauki Wiary o szacunku dla rodzącego się życia ludzkiego i o godności jego przekazywania Donum vitae. Instrukcję tę – zatwierdzoną przez papieża Jana Pawła II – 22 lutego 1987 roku podpisał ówczesny prefekt kongregacji kard. Joseph Ratzinger, obecny papież Benedykt XVI. Dokument ten odnosi się do cudu ludzkiego życia w kontekście osiągnięć biomedycyny, które pozwalają na interwencje w początkowym stadium życia ludzkiego oraz w same procesy jego przekazywania[1]. Stanowi on refleksję dotyczącą tego zagadnienia, która nie pozwala czytelnikowi zatrzymać się jedynie na poziomie zjawisk i towarzyszących im emocji. W tym celu przypomina fundamentalne zasady o charakterze antropologiczno-moralnym, które są konieczne, aby właściwie ocenić nowe problemy i wypracować odpowiedzi na pojawiające się pytania. W części pierwszej rozważa problem szacunku dla istoty ludzkiej od momentu jego zaistnienia. W części drugiej przedstawia odpowiedzi na pytania moralne powstałe w związku z interwencją techniczną w dziedzinę przekazywania życia. W trzeciej części wskazuje na wartości i obowiązki moralne, które powinny być uszanowane w ramach cywilnoprawnych uregulowań dotyczących stosowania technik sztucznego przekazywania życia. […] W zakończeniu instrukcji Donum vitae znajduje się wezwanie i zachęta skierowana „do teologów, a zwłaszcza do moralistów, by pogłębili treści nauczania Urzędu Nauczycielskiego i udostępnili je wiernym w świetle prawdziwej antropologii w dziedzinie seksualności i małżeństwa, w kontekście koniecznego ujęcia interdyscyplinarnego. W taki sposób będzie można coraz lepiej zrozumieć racje i doniosłość owego nauczania, które broni człowieka przed przerostami jego własnej władzy. Kościół Boży przypomina człowiekowi podstawy jego prawdziwej szlachetności. Tylko w taki sposób będzie można zabezpieczyć pokoleniom jutra możliwość życia i miłości, w takiej godności i wolności, jakie pochodzą z szacunku dla prawdy. Dokładne wskazania, przedstawione w niniejszej Instrukcji, nie zmierzają więc do powstrzymania wysiłku refleksji, lecz raczej do ich podjęcia z odnowionym zapałem, w nieodwołalnej wierności dla nauczania Kościoła”. Zachęta ta towarzyszyła Autorom niniejszej publikacji, którzy podjęli się wspólnego wysiłku, by w kontekście dynamicznie rozwijających się możliwości współczesnej biomedycyny, wskazać na ciągle aktualne i warte przypomnienia treści instrukcji Donum vitae. Stała się ona zasadniczym punktem wyjścia dla treści przedstawionych w poszczególnych artykułach, które uwzględniają także rozwijającą się refleksję o charakterze bioetycznym zawartą w wypowiedziach i dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. […]