W tej samej chwili łopata Mrówki uderzyła o coś twardego. Henke rzucił się na kolana i zaczął wygrzebywać ziemię rękoma. - Mam ją! – zawołał, wyciągając czarną skrzynkę. Pozostali zebrali się wokół niego. Skrzynka była blaszana, trochę większa niż pudełko po butach. Kiedy nią potrząsnął, coś zabrzęczało w środku. Rozpiął klamry i ostrożnie uniósł wieko. Pozostali nachylili się zaciekawieni. Wnętrze wysłane było granatowym aksamitem. Na podkładce z małymi przegródkami leżało ponad dwadzieścia zegarków – jeden obok drugiego. Wyglądały na bardzo drogie. Henke podniósł podkładkę i ich oczom ukazała się kolejna – z perłowymi naszyjnikami. - Skarb – wyszeptał Leo bez tchu. – Prawdziwy skarb!