"Książka Michała Dąbrowskiego jest wybitną powieścią o naznaczeniu. O tej małej () prywatnej apokalipsie, jaką jest kalectwo z urodzenia przyjście na świat bez prawej dłoni. Ta historia, która ma swe źródło we własnym doświadczeniu autora choć się wcale do tego doświadczenia nie sprowadza została nam podana bez wielkich słów, bez wylewu emocji. Niemal bezlitośnie, jakby chodziło o jakąś rzecz, o jakiś kęs materii pogrążony w martwocie. Albo o dziurę w murze. I dlatego ta opowieść jest tak bolesna, tak przejmująca. I taka nie zawaham się tego nazwać po imieniu piękna". Zbigniew Mikołejko, filozof, eseista W mojej głowie zaczęły się rodzić upiorne wizje muzeum, w którym trzymano by osoby odbiegające od obowiązującego kanonu piękna na wózkach, bez nóg, z wodogłowiem. W tym bestiarium widziałem też siebie, ale nie w roli eksponatu, tylko zwiedzającego. Byłem tam z ciocią, która mocno ściskała moją prawą rękę i pokazywała mi coraz dziwaczniejszych ludzi. Za każdym razem powtarzała, że te osoby zostały zamknięte w gablotach i wystawione na widok publiczny na własne życzenie, aby dowieść społeczeństwu, że niczego się nie wstydzą. Michał Dąbrowski