Opera jako forma jest już w zasadzie martwa. Uważa się, że ostatnie wielkie opery powstały około 1900 roku. Filozof i znawca psychoanalizy Slavoj Zizek zwraca jednak uwagę, że rok 1900 to także rok „wynalezienia” przez Freuda psychoanalizy. Czy jest to przypadek? Książka Žižka i Dolara to dogłębne studium opery – gatunku, jego arcydzieł i natury jego śmierci. Używając olśniewającego zestawu narzędzi, autorzy badają dziwne impulsy, które rządzą postaciami u Mozarta i Wagnera, badają również nasze własne pragnienie śmierci i miłość do opery. Mozarta rozumienie psychoanalizy i poczucie humoru Wagnera to tylko dwie z wielu niespodzianek w błyskotliwej analizie Zizka i Dolara. Druga śmierć opery to rozbudowana aria na temat, który na pewno nie jest martwy.