Pojęcie dyskursu odgrywa coraz większą rolę we współczesnych naukach społecznych. Wywodząca się z językoznawstwa i semiotyki analiza dyskursu upowszechniła się w wielu innych dziedzinach nauk humanistycznych i społecznych. O wzroście jej znaczenia świadczy nie tylko coraz większa liczba prac, w których znajdują zastosowanie jej pojęcia i metody, ale też ciągle rozszerzający się zakres ich stosowania. Przedstawiciele tak odmiennych dyscyplin akademickich, jak antropologia, historia i socjologia, psychologia, psychoanaliza i psychologia społeczna, kulturoznawstwo, badania nad płcią kulturową (gender studies), studia postkolonialne, nauki polityczne, analiza sfery publicznej, teoria polityki, stosunki międzynarodowe, nie wspominając o językoznawstwie i teorii literatury, posługują się pojęciem dyskursu, by określać i rozwiązywać problemy właściwe dla ich dziedzin. Celem tej książki jest przedstawienie i objaśnienie niektórych koncepcji dyskursu stosowanych w naukach społecznych. Autor skupia się w niej zwłaszcza na koncepcjach strukturalistycznych, poststrukturalistycznych i postmarksistowskich, wysuwając na pierwszy plan model analiz społecznych i politycznych, który wywodzi się z teorii dyskursu autorstwa Ernesta Laclaua i Chantal Mouffe. Z tego względu poświęca sporo uwagi dziełom Ferdinada de Saussure’a, Claude'a Levi-Straussa, Jacques'a Lacana, Jacques’a Derridy, Michela Foucaulta, Antonia Gramsciego, Louisa Althussera, Michela Pecheux, Ernesta Laclaua i Chantal Mouffe.