Tom Dzieci natury poświęcony jest osobom bliskim poetce – pokoleniu jej rodziców i dziadków, ich hartowi ducha w zmaganiu z brutalną rzeczywistością komunizmu. Przesłaniem zbiorku, wyrażonym w tytule, jest afirmacja wewnętrznej, naturalnej siły człowieka, zdolnego do przeciwstawienia się temu, co nieludzkie. Człowiek odrzucony przez świat i Boga żyje w rzeczywistości, która ogołaca go z każdego marzenia, troski i tajemnicy – i która jednocześnie staje się surowym testem charakteru. Jedyną siłą, która motywuje pokolenie żyjące w skrajnej nędzy i w politycznym strachu, jest wyzwanie rzucone samemu sobie: przeżyć fizycznie, a przede wszystkim moralnie. To właśnie godność nadaje sens ich egzystencji, a ów sens odnajduje się w zwykłym życiu – w narodzinach, miłości i śmierci. W Dzieciach natury wolność znaczy tożsamość. Poszukiwanie, kształtowanie i obrona siebie, własnego „ja” przed kolektywistyczną filozofią komunizmu czyni człowieka wolnym.