W swojej powieści znakomita poetka Anna Janko udowodniła, że poezja może być świetną szkołą prozy. Autorka ma niezwykłą zdolność do zaklinania rzeczywistości w słowo i przekładania jej na myśl. Czuje się pokrewieństwo z Sylwią Plath; w podobny sposób język Janko działa na nasze zmysły. Główna bohaterka powieści, postać z krwi i kości, przeżywa kryzys małżeński. To piękna historia o tym, jak poprzez twórcze życie można podnieść się z upadku i zyskać prawdziwą wolność.

Krystyna Kofta

Anna Janko napisała książkę bardzo przewrotną, bardzo inteligentną, bardzo kobiecą. Jej kobiecość jest subtelna, jej przewrotność zaskakująca, inteligencja - po prostu błyskotliwa. Czy można oczekiwać więcej? Zwłaszcza jeśli treść jest przykuwająca, a język tej prozy - pisanej przez poetkę - precyzyjny, współczesny, a równocześnie pełen głębokich, niemal archetypicznych znaków i symboli.

Paweł Huelle

Świetna poetka napisała jedną z najlepszych polskich powieści kilku ostatnich lat.

"Rzeczpospolita"

Od pierwszego zdania czyta się jednym tchem.

"Dziennik"

Rzecz uderzająca poziomem literackim.

"Polityka"

Autorka dotychczas lubująca się w poezji zmierzyła się z prozą. I wygrała.

"Metro"

Świetna książka. Przeczytajcie koniecznie.

"Angora"

Ujmująca i poruszająca powieść.

"Przegląd"

Janko napisała rzecz o nieprzeciętnej kobiecie, próbującej łączyć sztukę z codziennością.

"Nowe Książki"