„[…] stosując powyższe rozwiązania jednocześnie eliminujemy ze studiów prawniczych pamięciowe uczenie, które z gruntu jest szkodliwe, zwłaszcza dla inteligentnych osób. Bardzo ważne jest też to, że wszystkie aktywne metody nauczania zostały opracowane nie według schematu »jednakowości«, lecz zależnie od ich intelektualnych i praktycznych wymagań osobno dla każdej z tych metod, z zachowaniem w pamięci, że chodzi w nich o etykę zawodów prawniczych. A to nie było proste. Na temat zasad etyki zawodów prawniczych mamy już pokaźną literaturę. Jednakże nie brakuje w niej prac, w których najpierw mówi się, co to jest zasada, a następnie »dokleja« ją do danego zawodu. Wiem, że prace te niewiele różnią się między sobą. Autorzy tej publikacji poszli inną drogą. Też powiedzieli, że zasada to (...), ale określając włożyli ją w pytanie, czego można żądać i oczekiwać np. od adwokata, a nie przytaczali, kim on jest. Wskutek tego zasady mocno siedzą tu w etycznej sferze wymagań właściwych dla zawodów prawniczych jako całości oraz ich poszczególnych typów. W rezultacie pisząc o zasadach w tym kontekście Autorzy uniknęli pisania od początku, czyli nudnego już powtarzania tych samych wiadomości”.Z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Kaźmierczyka,WPAiE Uniwersytetu Wrocławskiego Publikację przygotował zespół nauczycieli akademickich zatrudnionych w Uniwersytecie Łódzkim: dr hab. Małgorzata Król, prof. UŁ; dr Paweł Łabieniec; Magdalena Ustaborowicz; dr Sylwia Wojtczak; dr Małgorzata Wysoczyńska. Niniejsza publikacja została sfinansowana przez Instytut Spraw Publicznych ze środków Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności w ramach Programu „Obywatel i Prawo VI”