W dorobku kultury polskiej zapisał się Henryk Sienkiewicz przede wszystkim jako twórca Trylogii. Ale także jego inne powieści historyczne (Krzyżacy, Quo vadis) i współczesne (Rodzina Połanieckich, Bez dogmatu) cieszyły się olbrzymim czytelniczym zainteresowaniem. Wielu badaczy próbowało rozwiązać zagadkę literackiego sukcesu pisarza, który za całokształt twórczości otrzymał nagrodę Nobla. Książka Ewy Kosowskiej jest kolejną próbą interpretacji postaw i wyborów Sienkiewicza, który tworząc nie stronił od ideowych deklaracji, ale jednocześnie opowiadając się za określonymi rozwiązaniami nigdy nie popadał w moralizatorstwo i unikał natrętnego dydaktyzmu. Odbierany jako konserwatysta, apoteozujący sarmacką przeszłość narodu pozbawionego państwowości, był jednocześnie człowiekiem nowoczesnym i niezwykle mobilnym, jednym z najwybitniejszych obywateli Europy, racjonalistą zaangażowanym w dyskurs polityczny i autorytetem moralnym, wyczulonym na aktualne wydarzenia. Niepowtarzalny model eurosarmatyzmu, wypracowany przez Sienkiewicza stał się w książce Kosowskiej przedmiotem analiz i interpretacji, prowadzonych z perspektywy antropologii literatury. Takie ujęcie może być atrakcyjne dla każdego czytelnika zainteresowanego twórczością zmarłego przed niespełna wiekiem noblisty, chociaż przede wszystkim jest adresowane do badaczy dorobku pisarza.