Ogłoszona w 2000 roku Harmonia calestis Pétera Esterházyego stała się prawdziwą sensacją literacką nie tylko na Węgrzech, ale w całej niemal Europie. Péter Esterházy, potomek jednego z najstarszych i najświetniejszych węgierskich rodów arystokratycznych, jest pisarzem poszukującym nowoczesnych środków wyrazu. W obszernej powieści Harmonia calestis autor opowiada o swoim rodzie i rodzinie - nielinearnie, wieloznacznie, w pełen paradoksów i humoru sposób. Dzieli się wszechstronną i częstokroć bolesną refleksją nad rolą ojca i ojcostwa, a także nad sytuacją syna. Wiele miejsca poświęca historii ostatnich dwóch pokoleń rodu, które podobnie jak cała pozostała w kraju po II wojnie światowej arystokracja węgierska padły ofiarą wysiedlenia. Dowiadujemy się, w jaki sposób przetrwały te lata, zachowując godność i styl, zdobywając jednocześnie wiele rozmaitych doświadczeń. Po raz pierwszy w literaturze węgierskiej ten fragment trudnej, powojennej historii stał się tematem powieści.