Przedmiotem książki Jacques’a Le Goffa i Nicolasa Truonga jest pojmowanie i traktowanie ludzkiego ciała w średniowieczu. Z jednej strony ciało stanowiło przedmiot pogardy i było potępiane. Z drugiej zaś ówczesny Kościół nadał mu rangę niezwykłą – wcielenie Jezusa stanowiło zasadniczy wymiar historii zbawienia. W tamtym czasie ciało miało także wymiar metaforyczny; ciało to Kościół, wspólnota wiernych. To przechodzenie z jednej skrajności w drugą wyznacza miejsce ciała w średniowiecznej wyobraźni i rzeczywistości. Ciało ma więc swoją historię.