W literaturze powstałej po 1989 roku Homo Polonicus jest pozycją absolutnie wyjątkową - to zdaniem Janusza Andermana ?jedna z najciekawszych od lat propozycji prozatorskich?. Jej główny bohater - książę Stanisławczyk - koncentruje w sobie to, co najgorsze w naturze ludzkiej: chciwość, bezwzględność i okrucieństwo. Przede wszystkim jednak uosabia wszystko co złe w naturze Polaka: irracjonalność, ckliwy sentymentalizm, obłudę, lęk przed obcymi, pogardę dla swoich. Obsesyjnie marzy o tym, by zostać królem Polski. Nienawidzi wszystkich - szczególnie zaś Żydów, chłopów i cudzoziemców.Krystian Piwowarski nie pozostawia czytelnikom ani nadziei, ani złudzeń co do możliwości cywilizacyjnego triumfu mieszkańców zarówno niegdysiejszej, jak i obecnej Rzeczpospolitej. Homo Polonicus to nie tylko historia księcia, sarmackiego króla Ubu, figury groteskowej i przerażającej, lecz zarazem zjadliwa i prowokacyjna satyra na współczesne polskie przywary i grzechy. Gdyby Mikołaj Gogol jakimś trafem urodził się i tworzył w Polsce, zapewne tak wyglądałyby polskie Martwe dusze. Roman Pawłowski, "Gazeta Wyborcza" Krystian Piwowarski (ur. 1956)Prozaik, istotnym motywem jego twórczości jest krytyka ugruntowanych przez tradycję cech, składających się na pojęcie "przeklętej polskości". W 2008 roku na podstawie powieści Homo Polonicus powstał głośny spektakl Teatru Provisorium i Kompanii Teatralnej w reżyserii Janusza Opryńskiego i Witolda Mazurkiewicza.