Podstawą bezproblemowej, długoletniej eksploatacji budynków i budowli jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionych w gruncie. Doświadczenie pokazuje bowiem, że znaczącą liczbę problemów związanych z eksploatacją stanowią te powodowane przez wilgoć. Aby izolacja wodochronna była skuteczna, musi być poprawnie zaprojektowana i wykonana, a także chroniona przed uszkodzeniem w trakcie eksploatacji obiektu. Etap eksploatacji zaczyna się już od momentu wykonania hydroizolacji, dokładnie od momentu zabezpieczenia powłoki wodochronnej. To, czy pozostałe prace budowlane, i jakie, jeszcze trwają, jest bez znaczenia. Podczas projektowania i wykonawstwa izolacji popełniane są liczne błędy, powodujące uszkodzenia, a w konsekwencji przecieki. Do typowych można zaliczyć: błędy projektowe – zastosowanie materiałów nieadekwatnych do stopnia obciążenia wilgocią, nieodpornych na występujące w gruncie agresywne media, niekompatybilnych ze sobą, błędną technologię uszczelnienia trudnych i krytycznych miejsc (dylatacji, przejść rurowych) lub brak takiej technologii; błędy wykonawcze – nieprzemyślaną zamianę poprawnie dobranych w projekcie materiałów wodochronnych, która uniemożliwia późniejsze połączenie ze sobą powłok wodochronnych, poprawne wykonanie detali, a w skrajnych wypadkach poprawne wykonanie hydroizolacji; lekceważenie warunków aplikacji (np. dotyczących sezonowania podłoża, wilgotności, temperatury, grubości warstw, zalecanych przerw technologicznych itp.), brak ochrony hydroizolacji podczas dalszych prac oraz w trakcie eksploatacji. Nie można przyjmować za pewnik, że skoro sam materiał jest szczelny, to nadaje się w konkretnym przypadku do wykonania szczelnej hydroizolacji. Podstawowym kryterium wyboru izolacji powinna być możliwość zastosowania w danym obiekcie, w konkretnym rozwiązaniu konstrukcyjnym i przy danych warunkach wodnych. Konieczne jest również użycie materiałów o odpowiedniej odporności na ewentualne agresywne związki znajdujące się w gruncie. Nie bez znaczenia przy doborze izolacji jest także łatwość aplikacji materiału, odporność na ewentualne błędy popełnione przy nakładaniu oraz możliwość bezproblemowego uszczelnienia tzw. trudnych i krytycznych miejsc, np. przejścia rur instalacyjnych, dylatacje itp. Użycie do wykonania hydroizolacji przypadkowych materiałów jest niedopuszczalne. Zastosowane materiały muszą być ze sobą kompatybilne, co w praktyce przekłada się na możliwość wykonania szczelnych połączeń. Przy doborze izolacji wodochronnej bardzo często popełnianym błędem jest wybór materiału najtańszego. Tymczasem koszt wykonania hydroizolacji to nie tylko koszt samego materiału (często utożsamianego z ceną za kilogram, litr czy metr kwadratowy). Jest to także koszt robocizny i czynności przygotowawczych (wyrównania podłoża, tynkowania, gruntowania). Należy również pamiętać, że w dokumentacji technicznej powinny być podane szczegółowe rysunki detali. Projekt wykonawczy, w przeciwieństwie do budowlanego, nie może być ograniczony do opisu typu: „Dylatację uszczelnić według technologii firmy…” lub w ogóle nie zawierać uszczegółowienia – świadczy to albo o braku wiedzy projektanta, albo o jego lekceważącym podejściu do problemu. W takiej sytuacji to projektant jest odpowiedzialny za późniejsze przecieki, chociaż najczęściej wini się producenta materiałów budowlanych lub/i wykonawcę.