Niniejsza praca jest pierwszą wpolskiej literaturze historyczno-artystycznej próbą przekrojowej analizy zjawiska powtarzania planów warchitekturze sakralnej Rusi od średniowiecza do lat powojennych. Prowincjonalizm cechujący sztukę tego obszaru, odizolowanego od nowatorskich ośrodków artystycznych, pozwala szczególnie trafnie scharakteryzować przyczyny wielokrotnego wykorzystywania tych samych rzutów. Wpublikacji przedstawiono zarówno przykłady warsztatowego powielania planów, jak również urzędowe projekty typowe. Jest to pierwsza tak dokładna analiza tego pomijanego dotychczas zjawiska.