Publikacja jest skierowana do pracowników parków narodowych i regionalnych dyrekcji ochrony środowiska (strony konserwatorskiej), którzy współpracują z inwestorami, i którzy w ramach swoich zadań, na podstawie głębszej, nastawionej na efektywność (skuteczność) wykładni obowiązujących przepisów chcą pola tej współpracy poszerzyć. Jej adresatem jest w równym stopniu strona inwestorska – samorządy lokalne i lokalni przedsiębiorcy, których doświadczenie wskazuje, że łatwiej jest inwestować na obszarach chronionych, jeśli ze stroną konserwatorską ściśle się współpracuje. Obie strony w różny sposób rozumieją zasadę zrównoważonego rozwoju i w różny sposób patrzą na wzajemne relacje obszarowej ochrony przyrody i aktywności inwestycyjnej. W sporze posługują się na tyle często uprzedzeniami, że coraz trudniejsza staje się identyfikacja obszarów wspólnych, pól, na których współpraca może się odbywać w sposób efektywny, bez naruszenia najistotniejszych interesów.