Halina Poświatowska (1935­1967), poetka, autorka czterech tomików wierszy: Hymn bałwochwalczy, dzień dzisiejszy, Oda do rąk, jeszcze jedno wspomnienie (wydane pośmiertnie) oraz autobiograficznej prozy Opowieść dla przyjaciela. Jedno z najciekawszych zjawisk polskiej poezji powojennej. Ideał kobiecej subtelności i literackiej wrażliwości. Poezja Poświatowskiej to przede wszystkim wiersze o miłości – zmysłowe, odważne, pełne liryzmu. Wiersze o ponadczasowej wartości. Życie poetki – naznaczone nieuleczalną chorobą serca, która w znacznym stopniu wpłynęła na twórczość – wciąż fascynuje wiele osób, budzi zainteresowanie i emocje. Poświatowska jest ulubienicą nastolatków. Dziewczęta naśladują jej styl, chłopcy przepisują jej wiersze jako własne. Halinę Poświatowską – poetkę-legendę, zdolnego filozofa, fascynującą dziewczynę – wspominają najbliżsi: matka, brat, cioteczne i stryjeczne rodzeństwo, a także przyjaciele i znajomi, wśród nich Joanna Rawik, Ludmiła Waluszewska, Jan Adamski, prof. Julian Aleksandrowicz, Stanisław Grochowiak, Tadeusz Nowak i ks. prof. Józef Tischner.