Życie Jana Potockiego to historia niezwykła, której kres, jak wiadomo, położyło oryginalne i pedantycznie zaplanowane samobójstwo. Urodzony w 1761 roku w arystokratycznej rodzinie, kształcony w Szwajcarii, hrabia Potocki był kawalerem zakonu maltańskiego, posłem na Sejm Czteroletni, doradcą cara Aleksandra I, uczonym, podróżnikiem i publicystą, pisarzem, który zasłynął przede wszystkim jako autor Rękopisu znalezionego w Saragossie. Bogato udokumentowana biografia Rosseta i Triaire'a opowiada o życiu tego kosmopolity i ekscentryka na tle ówczesnej Europy. Odtwarzając na podstawie niezliczonych dokumentów, listów i świadectw koleje życia Potockiego: służbę w armii austriackiej, jego liczne podróże, między innymi do Turcji i Egiptu, do Tunisu i Maroka, na Kaukaz i do Mongolii, działalność polityczną, twórczość literacką i badania historyczne, autorzy ukazują osobowość niesłychanie bogatą i oryginalną, pełną też sprzeczności. Jako erudyta zafascynowany najnowszymi koncepcjami naukowymi, a zarazem wolnomyśliciel i fantasta, Jan Potocki okazuje się umysłem wykraczającym poza ramy własnej epoki, człowiekiem, który przyznawał sobie prawo do absolutnej wolności – nawet w kwestii śmierci.