"Istnienie w Chinach jedwabiu już przed 3 tysiącami lat potwierdzają wykopaliska archeologiczne - napisy na wróżebnych kościach pochądzące z okresu dynastii Shang (1766-1122 p.n.e.). Na początku II w.p.n.e. chińskie jedwabie były już znane w Japonii, potem trafiły także na terytoria współczesnej Birmy i Indii, a od połowy I w.p.n.e. zapoznali się z nimi Rzymianie. W tym bowiem czasie uformmowała się słynna droga karawanowa prowadząca z ówczesnej stolicy Chin - Changanu przez miasta-oazy pustynnych obszarów Azji Środkowej (obecny Xinjang w Chinach), cesarstwo Kuszanów (terytoria należące dziś do Afganistanu i do postsowieckich republik środkowoazjatyckich), państwo Partów ( obecny Iran) i dalej przez wschodnie prowincje Cesarstwa Rzymskiego (Irak, Syria) do portów śródziemnomorskich. Droga ta, wraz z jej licznymi odnogami , znana jest w literaturze światowej pod nazwą Jedwabnego Szlaku. Równocześnie opanowane były szlaki morskie, którymi jedwab z południowo-zachodnich Chin (obecna prowincja Sichuan) był wywożony do Indii, a następnie do państw nad Zatoką Perską i w basienie Morza Śródziemnego." (Ze wstępu.)