Kultowa powieść Vonneguta, prawdziwa perełka czarnego humoru: urokliwy i dowcipny obraz końca naszej cywilizacji. Historia ludzkiej głupoty, zakłamania i szaleństwa, w której absurd przeplata się z ironią, a groteska z satyrą. Doskonały punkt wyjścia do dyskusji o społecznej odpowiedzialności nauki. Narrator o imieniu Jonasz rozpoczyna zbieranie materiałów do książki zatytułowanej Dzień, w którym nastąpił koniec świata. W tym celu wyrusza szlakiem powojennych losów doktora Felixa Hoenikkera, zdobywcy nagrody nobla, jednego z „ojców” bomby atomowej, która spadła na Hiroszimę. Przy tej okazji dowiaduje się o pewnej substancji, którą uczony był łaskaw obdarzyć ludzkość tuż przed odejściem na zasłużony odpoczynek. Nazwana lodem-9, w zetknięciu z wodą zmienia ją natychmiast w ciało stałe. Tajemnicę śmiercionośnego wynalazku Hoenikker powierzył swoim dzieciom, co okaże się błędem. W ślad za Frankiem Hoenikkerem Jonasz trafia na karaibską wyspę San Lorenzo, utopię rządzoną przez dyktatora „Papę” Monzano. Tam styka się z przedziwną religią, zwaną bokononizmem, stworzoną przez samozwańczego proroka Bokonona i – pomimo iż wszyscy mieszkańcy ją wyznają – oficjalnie zakazaną. Bokononizm przeciwstawia się powadze oraz propaguje kłamstwo jako środek do osiągania celów. Po śmierci dyktatora lód-9 wymyka się spod kontroli, ze skutkami łatwymi do przewidzenia...