Przyjaźń Konstantego A. Jeleńskiego z Jarosławem Iwaszkiewiczem dziwiła i gorszyła środowisko emigracyjne. Jeleński - współpracownik Kongresu Wolności Kultury i paryskiego miesięcznika "Kultura" - uważany był w kraju za jednego z głównych emigracyjnych intelektualistów wrogich systemowi komunistycznemu. Tak więc obaj przełamywali tą relacją polityczne tabu, dystansując się od ról narzuconych przez środowisko i historię, zachowując niezależność poglądów i szacunek dla partnera dialogu. Osobiste spotkania i listy, zastępujące spotkania nieodbyte, były podjętą w indywidualnym wymiarze próbą scalenia dwóch wektorów polskiej kultury. Korespondencja jest dialogiem artysty, który tworzy swe dojrzałe dzieła i krytyka doceniającego ich wartość - człowieka, którego żarliwość i intelekt pisarz podziwiał. Wzbogacona o blok listów Jarosława Iwaszkiewicza i Teresy Jeleńskiej, książka kreuje trzy barwne, skomplikowane psychologicznie i biograficznie portrety.