"Kryzys. Biuletyn poetycki" prezentuje wiersze czołówki młodych poetów. Obok metryki i daty debiutu wyróżnia tę formację zainteresowanie współczesnością, językami publicznymi i sferą społeczną. Publikujący w "Kryzysie" autorzy są wrażliwi na dyskursy polityczne, podejrzliwi wobec języków władzy w ich rozmaitych formach i społecznych emanacjach. Wiersze tych poetów, będące najbardziej wyrazistą spośród nowych propozycji lirycznych ostatnich lat, są efektem zderzenia tego, co poetyckie, z tym, co społeczne. Biuletyn poetycki "Kryzys" nawiązuje do eksperymentów Dwudziestolecia Międzywojennego, które charakteryzowały się bliską współpracą ówczesnych literatów (m.in. Władysława Broniewskiego, Stanisława Ryszarda Standego, Witolda Wandurskiego, Brunona Jasieńskiego, Anatola Sterna, Juliana Przybosia) z artystami (m.in. Mieczysławem Szczuką, Władysławem Strzemińskim, Teresą Żarnowerówną). Bezpośrednim punktem odniesienia dla naszej publikacji są m.in. "Trzy salwy. Biuletyn poetycki" (1925), "Ziemia na lewo" (1924), "Sponad" (1930) i "Europa" (1929). Wiersze Kapeli, Kopyta, Mirahiny, Pułki, Podgórniego zostały graficznie opracowane przez Romana Dziadkiewicza, który wypełnia "tekstowe szczeliny" obiektami wizualnymi, czyniąc z nich integralną część wierszy. Biuletyn ożywia tradycję poezjografii Międzywojnia, choć pozostaje względem niej całkowicie autonomiczną propozycją literacką i wizualną. Oto nowy projekt poetycko-wizualno-społeczny we współczesnej literaturze polskiej.