Kryzys jest niezwykle ciekawym zagadnieniem badawczym na gruncie nauk humanistycznych i społecznych. Wynika to chociażby z faktu, iż istnieje wiele sposobów rozumienia tego pojęcia oraz kontekstów, dla których może ono stać się głównym punktem odniesienia. Wieloznaczność ta powoduje, iż kryzys można uznać za nieunikniony i permanentny element otaczającej nas rzeczywistości. Założenie to powoduje jednak wyjątkową trudność budowy jednoznacznej, systematycznej typologii zjawisk kryzysowych. Komplikacja pojawiająca się na gruncie ustaleń terminologicznych i typologicznych jest jedynie wstępem do określenia zróżnicowanych metod postępowania w zapobieganiu i przeciwdziałaniu poszczególnym wymiarom kryzysów.