Nie bez przyczyny mówi się o tym, że studia to magiczny okres w życiu człowieka. Przekonują się o tym na własnej skórze dwaj studenci, kiedy to z głębin nieznanych człowiekowi na padole ziemskim pojawia się Pan Bajzelhaus, obecnością swą czyniąc porządek w mieszkaniu studenckim, co jest absolutnie nie do przyjęcia. A to dopiero początek studiów! Jak więc sobie na nich poradzić? Z pomocą przychodzi Vademecum Studenta, obowiązkowa lektura każdego pierwszoroczniaka, pomagająca odnaleźć się w wysokoprocentowej atmosferze studiów. Dzięki tej książce studenci dowiedzą się, jak poradzić sobie z sąsiadką z dołu, jak przeżyć w noc żywych kserokopiarek i dlaczego warto iść na najnudniejszy wykład świata. Odkryją też prawdziwą wartość uczelnianego papieru toaletowego i mroczne skutki podkradania szarego złota z uniwersyteckich toalet. Vademecum, niestety, nie zawsze może przyjść z pomocą i nieraz studenci będą musieli polegać na własnym... spirycie. Czy sobie poradzą? Odpowiedź znajdziecie w pierwszym tomie Księgi Studenckiej. Z recenzji: „Studia rządzą. Maciej Orlik doskonale to rozumie i czytając jego Księgę studencką, co kartkę żałowałem, że nie przeżyłem tego wszystkiego, bo byłem, co tu kryć, kujonem. Ta książka to kupa wspomnień, podszyta fantastyką zwidowo-balangową level master of bimber, pędzony na nodze od krzesła. Z każdej strony wylewa się klimat luzu i niekończącej się imprezy. Orlik ma niesamowitą zdolność wykrzywiania rzeczywistości za pomocą swojego zwariowanego umysłu i czyni to bez wysiłku, tak naturalnie. Napisane mega lekkim językiem, wypełnione po brzegi schizolskimi pomysłami, tryskające humorem. Niczego więcej nie można wymagać od literatury. Tylko aż żal, że się skończyło. Na szczęście, wiem z dobrych źródeł, że zbliża się tom drugi. Yes, Yes, Yes. I tym optymistycznym akcentem kończę i lecę czytać ponownie. Orlik, a spróbuj nie napisać tomu trzeciego….!!!” Piotr Mrok Zaprawdę powiadam Wam, istnieją księgi, których nie należy czytać w miejscach publicznych, albowiem rżąc ze śmiechu i plując na czytnik, sami na ośmieszenie narazicie się. Powiadam też – pisać o durnotach w sposób inteligentny nie każdy potrafi, a autor Księgi studenckiej, Marcin Orlik – bez dwóch zdań tę umiejętność nie tyle posiadł, co owinął sobie wokół małego palca. Księga studencka to zbiór zwariowanych opowiadań. Głównymi bohaterami są Polon, Radek i spółka. Chłopcy… są studentami, czyli wszystko jasne. To komedia, którą powinni przeczytać twórcy filmów w stylu American Pie. Albo by się czegoś nauczyli, albo zapadli pod ziemię ze wstydu. Cóż, przynajmniej dowiedzieliby się, co tam zastaną... Wykładowcom i nauczycielom zbyt poważnie podchodzącym do pracy przed lekturą proponuję zażyć Prozac. Przeciętni czytelnicy nie muszą – Księga studencka sama w sobie jest Prozackiem. Kasia Szewczyk