Opis działania: Po zapoznaniu się z materiałem nastąpi nagły przyrost wiedzy w obu półkulach, a powierzchnia mózgowia stanie się jeszcze wyraźniej pofałdowana. Dłuższe stosowanie może spowodować przystąpieniem do Mensy – stowarzyszenia ludzi inteligentnych, legitymujących się wysokim ilorazem inteligencji IQ powyżej 148 (w poszczególnych przypadkach będzie można prześcignąć Dorotę Rabczewską IQ 156). Niektóre niepoprawnie politycznie i społecznie tematy mogą wywołać nadpobudliwość i przyspieszyć oddech. Wskazania do zastosowania: Dolegliwości związane z ewentualnymi tymczasowymi niedoborami pewnego zasobu wiadomości z powodu zbyt wytężonego czasu oddania się szeroko rozumianemu życiu pracowniczemu/studenckiemu. Przeciwwskazania: - w przypadku nadwrażliwości na erudycje, po lekturę sięgać stopniowo i z przerwami, w przypadku nietypowych zachowań zgłosić się do najbliższego prowadzą-cego zajęcia w celu konsultacji, - nie przyjmować wraz ze środkami nieodłącznymi podczas sesji egzaminacyjnych takich jak… kawa, - nie należy podchodzić do tematów gwałtownie, w ostatniej chwili dwa dni przed zaliczeniem, - zabrania się wkuwania i zapominania (ewentualnie dopuszcza się zdawanie). Dawkowanie: Minimum 1 raz dziennie przy dobrym oświetleniu, przed snem do poduszki, najlepiej na pełny żołądek z dużą ilością płynu. Maksymalna dawka 4 podrozdziały na dobę. Mogą zajść interakcje, jeżeli natrafi się na publikację, która odstrasza czytelnika swym intelektualnym żargonem, a do tego posługuje się niezrozumiałym zawodowym dialektem. Przedawkowanie: Nagły przyrost wiedzy może spowodować kompleksy w braku szerokich horyzontów u współlokatora w pokoju akademika czy stancji, dlatego wchłanianie i dzielenie się rezultatami tejże mądrości powinno odbywać się powoli, aby uniknąć zawrotów i bólów głowy wynikłymi z kompleksów myślowych. Oddziaływanie z innymi książkami: Zastana wiedza ma stanowić tylko uzupełnienie podstawowych lektur obowiązkowych. Nie stanowi pełnego kompendium uczoności, gdyż jak mawiał François Marie Arouet znany bardziej jako Wolter „Sekret znudzenia czytelnika polega na tym, aby powiedzieć mu wszystko”. Mogą zajść interakcje, jeżeli natrafi się na podręcznik akademicki, który odstrasza czytelnika swym intelektualnym żargonem, a do tego posługuje się niezrozumiałym technicznym dialektem. A wszystko to okraszone pseudonaukową terminologią podlaną, jak pisał Peter L. Berger „banałami w szacie mętnych i napuszonych słów”. A przecież nauka, jak zauważał Pliniusz Młodszy ma dostarczać i radości, i pociechy. Miłej lektury!