Św. Jan Kasjan (ok. 360-ok. 435), mnich i kapłan z Marsylii, układając listę siedmiu grzechów głównych, doszedł do wniosku, że wśród nich powinno się znaleźć lenistwo, które określał jako niechęć lub udrękę serca. Rozumiał je przede wszystkim jako apatię duszy, która objawia się dogadzaniem sobie, zaspokajaniem własnych żądz, myśleniem tylko o sobie – egoizmem. Już starożytni mawiali, że: Nihil agendo homines male agere discunt - "Nic nie robiąc, ludzie uczą się czynić źle”. W ten sposób podkreślano, że lenistwo sprowadza człowieka na złą drogę. I chociaż lenistwo współcześnie jest bagatelizowane i mało kto traktuje je jako grzech, chrześcijańska myśl od dawna przestrzega, że lenistwo pozbawia człowieka istoty człowieczeństwa, jaką jest twórczość – jeden z aspektów jego podobieństwa do Boga Stwórcy.