Jest to zwięzłe opracowanie dotyczące rozwoju powojennej literatury polskiej w Kraju i na emigracji. Omówiono przemiany literatury tych lat pod wpływem procesów politycznych i społecznych, zaproponowano też periodyzację okresu. Autor, kreśląc sylwetki pisarzy, poetów, dramaturgów, opisuje m. in.: socrealizm jako zjawisko polityczno-literackie, twórczość pokolenia 56, 68 i Nowej Fali z wyróżnieniem nurtów literatury wojennej, łagrowej, socrealistycznej, historycznej, chłopskiej oraz rozrachunkowej w prozie, poezji, dramacie uwzględnia także ewolucję poszczególnych gatunków. Osobny fragment pracy został poświęcony krytyce literackiej.