Wspomnienia Andrzeja Nahlika (1920–2008), jednego z przedstawicieli młodego polskiego pokolenia wychowanego w II Rzeczypospolitej, pochodzącego z patriotycznego, kresowego, ziemiańskiego środowiska. Jego marzeniem było szybownictwo. Jako młodzieniec poznał uroki latania ale także niebezpieczeństwa czyhające na pilotów. Wojna przerwała szczęśliwą młodość. Bardzo interesująco i wnikliwie opisał tragiczny los Polaków, szczególnie ziemian i rodzin oficerskich pod okupacją sowiecką. Przedstawił drogę grupy młodych chłopców do formującej się we Francji polskiej armii, gehennę tułaczki, przekraczanie kolejnych granic, trudności, niebezpieczeństwa, hart ducha, pomysłowość, dzięki której znajdowali sposoby na ratowanie się z się beznadziejnych sytuacji. Utrwalił obraz codziennego życia żołnierzy- tułaczy, pierwsze zetknięcie się z wojskiem i społeczeństwem francuskim w czasie „dziwnej wojny”, okazywaną przybyszom z Polski nieufność, niezrozumiałe trudności, brak woli walki Francuzów, ich zgodę na utratę niepodległości. Sugestywnie i interesująco opisana została epopeja ewakuacji po klęsce Francji do Wielkiej Brytanii: ogromna wola, spryt, dyscyplina, odporność na panikę i upadek moralny armii francuskiej. Swoje wspomnienia o drodze biegnącej od dziecinnych marzeń do ich spełnienia Andrzej Nahlik nazwał „lotem ku wolności”. Dlatego zamyka je, kiedy na brytyjskich lotniskach RAF rozpoczyna swoją służbę i walkę w szeregach żołnierzy wolności – pilotów Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii.