KONTROWERSYJNY DOKUMENT, OBRAZUJĄCY SAMOTNĄ WALKĘ O WOLNOŚĆ I HONOR. ZAPIS DOŚWIADCZENIA, KTÓRY MOŻNA UJAWNIĆ DOPIERO WSPÓŁCZEŚNIE. Zbigniew Lubieniecki jako dziecko w 1940 roku wraz z matką i siostrami zostaje zesłany na Sybir. Jego ojciec ginie w Twerze z rozkazu „katyńskiego”. Chłopak, katowany i upokarzany, poprzysięga sobie zemstę na sowieckich oprawcach. Po powrocie do Polski trafia na Ziemie Zachodnie, gdzie panoszą się rosyjscy żołnierze. Wściekły i rozgoryczony powojenną rzeczywistością zaczyna konsekwentnie wypełniać swoje zobowiązanie. Działa z ukrycia, polując na Rosjan jak samotny wilk na zwierzynę. Nie zawsze zadaje im śmierć. Czasem wystarczy, że spowoduje u nich poczucie zagrożenia, zastraszy, sprawi, że poczują się najeźdźcami na obcej ziemi. „Wtedy, w harcerskim uniformie, byłem już zaawansowanym poszukiwaczem takich okazji – polowałem. Jeśli się nadarzyła, to starałem się ją wykorzystać. Szwendałem się jak najbliżej baz. Szukałem miejsc, by było wygodnie strzelić do żołnierza. Jeśli nie dzisiaj – jeśli nie w tej chwili, to przynajmniej zapamiętać miejsce na najbliższy czas”.