W pamięci osób, które znały Zdzisława Maklakiewicza, pozostał obraz wrażliwego i szlachetnego człowieka, kogoś, kto bezustannie szukał kontaktu z ludźmi, a w ich oczach - akceptacji samego siebie. Pod maską kpiarza i gawędziarza ukrywał wewnętrzny smutek i tragizm. Na ekranie przyszło mu grać postaci szalenie różne, nierzadko nieciekawe, czasem odrażające, oczekiwaniom reżyserów i publiczności. Najwięcej trudności sprawiała mu rola, w której sam był głównym bohaterem - życie.. (autor)