Bez wątpienia Maria Montessori nie traktowała swych idei jako gotowych wzorców nauczania, lecz jedynie jako zachętę do myślenia. Pewne niedomknięcie obecne w jej wypowiedziach i swoista beztroska swobodnie płynących myśli zamiast systematycznego uporządkowania powinny również i dziś zachęcać do potraktowania jej pedagogiki jako żywego dzieła godnego kontynuacji. Właśnie taki cel wyznaczył sobie Horst Klaus Berg, próbując w swojej książce zaktualizować myśl tej wielkiej pedagog. Omawia on centralne aspekty jej myśli, nie sięgając jednak do "klasycznych" tematów. Stara się raczej wybierać nowe zagadnienia, nad którymi należy się głębiej zastanowić, by jak najpełniej rozwinąć krytyczną recepcję pedagogiki Montessori i owocnie skonfrontować ją ze współczesnymi problemami. Postulowane przez niego intensywne powiązanie teorii i praktyki działań pedagogicznych na gruncie antropologii sprawia, że centralną kategorią we współczesnej wykładni pedagogiki Marii Montessori może się stać "Potęga patrzenia z miłością".