Choć o Kazimierzu nad Wisłą pisano wiele, i to od dziesięcioleci, każdy nowy głos o tym miasteczku jest odkryciem go na nowo. Tu historia nie skamieniała, jest częścią wciąż tworzącej się współczesności, a każde nowe spojrzenie tyleż odsłania nieznany dotąd obraz Kazimierza, co uzupełnia go własnym kolorytem. Nieczęsto się bowiem zdarza, że historia staje się tu domeną prywatności, nie kanonu lecz osobistego widzenia. Nie zawsze udaje się to przekazać, z pewnością udało się to Ryszardowi J. Czarnowskiemu. Powaga historii skłania niekiedy do pisania o niej na kolanach, Czarnowski pisze o niej z pełnym serdeczności uśmiechem. Niczego nie przesądza, nie ustala, proponuje raczej rozmowę stawia pytania, na które każdy powinien odpowiedzieć sobie sam. Na Kazimierz patrzy jakby z wielu punktów widzenia, nie trzyma się chronologii, pisze jak malarz, tworzy obraz z odrębnych plam, które dopiero widziane razem ukazują pełną kompozycję. I, jak w obrazie, nie wszystko musi być prawdziwe, tak Kazimierz Czarnowskiego jest jak stary dom porośnięty bluszczem – historia z trudem niekiedy wyłania się spośród gęstwiny mitów i legend. Tym samym staje się bliższa i każdy w niej może odnaleźć Kazimierz swój. Ten tylko dla siebie. Dr Waldemar Odorowski