Dokonać wyboru wierszy klasycznego, ważnego poety z ponad półwiecznego obszaru, w którym te wiersze powstały wydaje się prawie niemożliwością. Poeta często skupia uwagę na drobiazgach, szczegółach "ludzkich spraw" i "ludzkich rzeczy", po to, by powiedzieć ,że w szczegółach ukryte są rzeczy naprawdę ważne, że w nich właśnie i tylko poprzez nie, możemy dotknąć "istoty rzeczy", tylko poprzez pozornie banalne i zwyczajne "bycie w świecie" wyraża się sens naszej ludzkiej egzystencji, ale też i metafizyka tej egzystencji: momenty ulotne, niedostrzegalne zjawiska, niepokojące doznania. Na kartach wybranych wierszy Artura Międzyrzeckiego poza dialogiem poety z domenami kultury (np. "Port" ), sztuki (np. Z pamięci") można usłyszeć jeszcze jeden, niezwykle interesujący dialog, mianowicie dialog poetów. Bowiem Międzyrzecki jest tu zobaczony przez Wisławę Szymborską . To ona dokonała wyboru, ona napisała słowo komentarza, ona ogarnęła ponad półwieczny poetycki dorobek. Wybrała wiersze jej szczególnie bliskie i cenne: "za stoickie męstwo", z powodu "pytań zadawanych sobie", "zdumienia", upodobania do malarstwa Vermeera, poczucia humoru, "obrazków", mini-scenek" będących zapisem "ludzkich spraw". Liryczne "Spotkanie w czasie umownym" Międzyrzeckiego" rozpoczynające się od słów: cieszę się , że cię widzę wchodzą w dialog z lirycznym spotkaniem choćby z wiersza Szymborskiej : "tak nagle, kto by się spodziewał", z tą brodą to bym pana nigdy nie poznała".