Krytyczna i oryginalna refleksja autora nad techniką jest szczególnie inspirująca dzisiaj, kiedy maszyny są wszechobecne, a zrozumienie ich funkcji i miejsca w naszej cywilizacji na przestrzeni wieków wydaje się kwestią niezmiernie istotną. Książka to także słynna obrona sensu człowieczeństwa, a przede wszystkim języka, przed inwazją „maszyny”. Autor przedstawia koncepcję megamaszyny, czyli takiej organizacji społeczeństwa, która na przestrzeni dziejów wymusza na nim podejmowanie działań na granicy możliwości technicznych i cywilizacyjnych w danym okresie. Maszyna więc to nie tyle i nie tylko przedmiot, nie tylko historia techniki, ale przede wszystkim sposób myślenia i życia. To też przekonanie, że wszystkie problemy ludzkości zostaną rozwiązane przez rozwój czysto technologicznej cywilizacji, a nie przez ludzką myśl o charakterze zarówno innowacyjnym, jak i uwzględniającym aspekty społeczne, psychologiczne i kulturowe. Autor nie występuje jednak z naiwną krytyką cywilizacji technicznej, wręcz przeciwnie, fascynuje go ona i skłania do badania jej losów w czasach współczesnych. Książka, napisana niezwykle żywym, barwnym językiem, jest jedyną w swoim rodzaju syntezą myśli humanistycznej i naukowej, a jednocześnie pełną rozmachu autorską koncepcją dziejów ludzkości. Została przetłumaczona na wiele języków, podobnie jak Robotnik Ernsta Jungera należy do owych „legendarnych”, wyczekiwanych i znanych tylko ze słyszenia dzieł filozoficznych w Polsce. Lektura także dla antropologów, socjologów, historyków, teoretyków kultury, dziennikarzy i czytelników książek popularnonaukowych.