Książka Lukácsa Młody Hegel. O powiązaniach dialektyki z ekonomią, poświęcona wczesnym pismom Hegla, jest jedną z najważniejszych istniejących monografii Heglowskiej filozofii, a w odniesieniu do okresu stanowiącego przedmiot zainteresowań autora – od republikańskich pism z lat 1793-1796 po Fenomenologię ducha – stanowi prawdopodobnie po dziś dzień najpełniejsze i najbardziej przekrojowe opracowanie tematu. Istotną wartością tej publikacji jest także przyjęta przez Lukácsa perspektywa, przeciwstawiająca się dominującym przed II wojną światową liniom interpretacji tekstów młodego Hegla, kładącym nacisk na teologiczny wymiar jego wczesnej filozofii. Lukácsa interesuje przede wszystkim Hegel społeczny i polityczny, Hegel zafascynowany rewolucją francuską, a także – i ten aspekt decyduje o specyfice i wartości Młodego Hegla – Hegel zainteresowany rozwijającą się wówczas ekonomią polityczną. György Lukács (1885 – 1971) – węgierski filozof, jeden z najważniejszych i najbardziej wpływowych, a jednocześnie najbardziej kontrowersyjnych filozofów XX wieku. Zajmował się historią sztuki, krytyką literacką, historią idei oraz estetyką, jego najważniejsze prace dotyczyły jednak dialektyki i filozofii marksistowskiej. Jest powszechnie uważany za intelektualnego ojca „zachodniego marksizmu”, a jego teorie miały istotny wpływ na kształtowanie się wielu nurtów w filozofii zarówno przed II wojną światową, jak i w okresie powojennym. Jego myśl ewoluowała od wczesnych fascynacji mesjanistycznymi nurtami rewolucyjnymi po niedokończony projekt ontologii bytu społecznego. Związany przez większość swojego życia z węgierskim i międzynarodowym ruchem robotniczym, w okresie Węgierskiej Republiki Rad pełnił funkcję ludowego komisarza ds. edukacji i kultury. Po wojnie członek Wegierskiej Akademii Nauk oraz minister edukacji w rządzie Imre Nagya podczas węgierskiego powstania w roku 1956.