W "Mojej bratowej Annabel" Patrick Besson opowiada to, co w przypadku autora napuszonego lub o ciężkim piórze stanowiłoby tragedię. Besson snuje wątek z fantazją, pod którą kryje się głęboka melancholia przeznaczenia. Nie dajmy się zwieść pozorom lekkomyślności, bezceremonialnej, lekceważącej postawie bohaterów: są okrutni. Okrucieństwem pełnym czułości.